Food Photo

เทคนิคการถ่ายภาพอาหาร ให้ดูน่าทาน เอาไว้โฆษณา ประชาสัมพันธ์ เมนู อาหาร แผ่นพับ โบรชัวร์ ตามสไตล์ ของเรา ข้อสำคัญ ไม่ต้องไป ล้วงภาพ ในเน๊ต ของใครมาใช้ก็ไม่รู้ เพราะจริงๆ นอกจากผิดกฏหมายลิขสิทธิ์ แล้ว ยังเป็นการ เสียโอกาส ในการสร้างภาพลักษณ์ ดีๆให้กับ อาหารเราอีกด้วยครับ 🙂

เผื่อใครชอบแนว ถ่ายภาพอาหาร ของผมนะครับ 🙂
จะถ่ายด้วยมือถือ หรือกล้องก็ได้ทั้งหมดครับ

ภาพกระยาสารท “Traditional Thai’s sweet cereal bar.” จากญาติรุ่นพ่อ ขายได้เรื่อยๆ ถึงไม่ได้มากมาย แต่ก็ขายไปกว่า 7 ประเทศทั่วโลก

Gulai kuning ikan. Fish in yellow curry ป้าแกงเหลืองปลาทะเล ภาพพื้นๆ ถ่ายบนโต๊ะกินข้าว ให้เห็นผักแนม นิดๆ โฟกัสที่ แกงปลา ขายไปแล้วกว่า 10 ประเทศทั่วโลก

ผมมีหลักง่ายๆ ประมาณนี้ครับ 🙂

เข้าใกล้ตัวแบบ ให้มากที่สุด ผมชอบถ่ายมุมสูงระหว่าง 10-30 องศา แต่ก็ไม่เสมอไป อยู่ที่ อาหาร น้ันๆด้วยครับ ..หนุมจานให้เห็นแบบหลักๆ ครบถ้วน บอกเรื่องราวชัดเจน …แต่ก็ไม่ใกล้เกินไป จนเห็นแค่บางส่วน มันจะดูไม่เหมือนตาเรามอง จะดูไม่น่ากิน
ฉากหลัง ถ้าเป็นพื้นขาว หรือ พื้นสีอ่อน จะทำให้อาหารเด่นขึ้น สามารถใช้กระดาษขาวๆ วางโค้งๆ กับผนัง หรือโต๊ะ เพื่อจะไม่เห็น รอยต่อของขอบกำแพง หรือโต๊ะ ภาพจะดูเนียนตา
(ปล. ผมถ่ายภาพขายด้วยจะเน้น ฉากหลังขาวๆ เพื่อลูกค้า ใส่ Wording หรือ คำบรรยายเพิ่มเติมได้เองครับ)
สีสันของ อาหาร เป็นอีกอันนึง ที่ช่วยให้อาหารเราดูดี พริกเขียว พริกแดง หรือ สีสันส่วนประกอบ จะดูน่ากินไปด้วย
….การแต่งสีของภาพ ปรมาจารย์ท่านนึง บอกผมว่า “สีสวยดี แต่มันกินไม่ได้” ผมจำไว้ตลอด ถ้าอยากแต่งสี เพราะปัจจุบัน ภาพทำสีได้จิปาถะ ขั้นสูงๆ จะใช้ Photoshop , Pixelmator หรือ Roomlight แต่ต้องไม่แต่งจนเกินความเป็นจริงไปครับ 🙂

Thai steamed fish curry. Thai call Homok. It’s a traditional food.Used banana leaf for packaging. ทำแบบกระทง แต่งหน้า ด้วย ใบมะกรูดสีเขียว กับพริกชีฟ้าแดงๆ บนพื้นกระทิ ขาวๆ ก็ดูน่าทาน ครับ ภาพนี้ก็ขายได้กว่า 5 ประเทศ ทั่วโลกครับ 🙂

ส้มตำไทยก็ขายดีครับ ขายไปแล้วกว่า 20 ประเทศทั่วโลก Papaya salad.Thai call Som Tum. อาจจะเป็น เพราะสีของอาหารน่าทานด้วยนะครับ คนถ่ายยังน้ำลายไหลเลยครับ ฮ่าๆ 🙂

ภาพนี้ถ่าย เกือบ 90 องศา เพราะอยากให้เห็น ส่วนประกอบ ให้ครบถ้วน แต่ก็เน้น พื้นขาว ไฟด้านขวา ปรับให้สว่างกว่า ด้านซ้าย จะได้เห็นเงาจาน ด้วยครับ ภาพจะได้ดูไม่แบน ครับ 🙂 Fried vermicelli with imitation crab stick and fish tofu. ก็ขายได้ด้วยครับ

ข้าวผัดปู ป้าจัดจานให้ ดูสะอาด น่าทานใช้แสงแนวเดียว กับ ผัดวุ้นเส้น มุมกล้อง ตามสูตรครับ ภาพนี้ “Thai’s style crab meat fried rice.” ก็ขายได้ครับ 🙂

ข้าวต้มมัด ด้วยตอก แบบไทย แกะไว้อันนึงให้เห็นเนื้อใน ตั้งชื่อซะเก๋ไก๋ “Steamed sticky rice with coconut milk in natural packaging” ขายได้ด้วยครับ 🙂

แต่งตัวนิดนึง Coconut ready to serve ก็สามารถขายได้ครับ 🙂

ชาเขียวป้า ชงให้กิน ก็ขายได้นะครับ

ป้าชงขายจริงๆ ผมก็ขายภาพด้วยครับ 🙂

ภาพข้าวหลาม กระบอกละ 15 บาท พื้นๆ “Sticky rice cooked in bamboo. Cooked with coconut milk.” ถ่ายให้เห็น รายละเอียด พร้อมคีย์เวิร์ด ที่น่าสนใจ ก็ขายได้ กว่า 10 ประเทศทั่วโลกแล้วครับ 🙂

ผมไม่ได้มาอวดอ้างนะครับ แต่อยากให้เป็นแรง บันดาลใจ สำหรับ ลูกๆหลานๆ ที่ชอบถ่ายภาพ “ภาพหนึ่งภาพ นับมีความหมายเป็นพันๆคำ” A Picture is Worth a Thousand Words ผมก็ได้มาจาก Kodak ถึงแม้ว่าจะกลายเป็นตำนาน 🙂
…..แต่ก่อนผมก็ถ่ายทิ้งถ่ายขว้าง ไม่ได้เก็บขายเลยครับ เสียดายเวลากับภาพที่ทิ้งไปเฉยๆครับ 🙂

เผื่อใครชอบแนวผม ลองดูนะครับ แต่ถ้าไม่มีเวลา หรือไม่สะดวก ผมก็รับถ่ายภาพอาหาร ถึงสถานที่ครับ ราคาคุยกันได้ครับ 🙂